Królowa Bona - Kazimierz Chłędowski.

 Któż z nas nie pamięta świetnego serialu o Królowej Bonie? ?Presto ! Presto! - Przecież powiedziałam"  - ze świetną gra aktorską Aleksandry Śląskiej a właściwie Aleksandry Wąsik. Ognista Włoszka w północnym kraju z biegiem czasu - poczuła się bardzo dobrze. "Dukaty u was leżą na gościńcach, jeno sięgnąć po nie". Jak wspomniałem - ognista. Ognista i barwna. Recenzowana książka została wydana w 1960 roku przez Państwowy Instytut Wydawniczy i jest beletryzowaną opowieścią o postaci - która - wywarła na naszych Rodakach niezapomniane wrażenie. Pochodząca z południa Italii - Bona Sforza D'Aragona, mająca w swym herbie smoka, nie dała sobie w kaszę dmuchać. Dla Zygmunta Starego często bywała piekielnicą, gdy chciała dopiąć swego, krzyczała i błagała jednocześnie. Rozpieszczała Zygmunta Augusta - pamiętajmy, że to właśnie Bona doprowadziła do elekcji "Vivente Rege" -odtąd był "stary król" i "młody król". Płakała w życiu dwa razy: kiedy straciła w Puszczy Niepołomickiej Olbrachta - upadając z konia, poroniła, zaś drugi raz płakała przed wyjazdem z Polski - pamiętne słowa do Augusta: "żeś brał za żony królowe chore i bezpłodne". Barwna postać, barwne życie. Chłędowski - jak wspomniałem - beletryzuje. Bardzo szybko się czyta. Można pochłonąć w jeden dzień, bądź jedną noc. Przez jednych kochana, przez drugich nienawidzona. Polecam wszystkim Czytelnikom Imperium Lektur 2. Mimo że wydanie - w sumie - antykwaryczne raczej.