Adelajda Pent - ciąg dalszy. Z annałów Przodkini Danieli. (Wielkie Oczekiwanie)

Zupełnie nie wiem, co mam robić. Jestem Arianką. Raków jest niedaleko. Płoną okoliczne dwory. Moja luneta i przyodziewek - są gotowe do ucieczki. Chyba to wszystko zostawię i odjadę. Koń w zagrodzie już czeka. Sama przeciwko wszystkim ! Właśnie wróciłam z obchodów swych dawnych włości. Chłopi na polach, w zagrodach, winnicach i przydomowych ogródkach - radzą sobie bardzo dobrze. Nie uznałam boskiej, lecz ludzką naturę Jezusa. Tak ! Sama przeciwko wszystkim! Domek w dolinie przekształciłam na Zbór Mniejszy. Oczekuję korespondencji z Zachodu. Nie wiem, co czeka Werów. Wszyscy są arianami. To mała plamka na mapie Kraju Lessów. Nie mam się kogo doradzić. We wczesnej młodości byłam kalwinistką - i wierzyłam w predestynację. Teraz jestem - i do końca życia - zaprzysięgłą Arianką. Żydom w Werowie dałam pełną wolność Trzy karczmy i dwie gorzelnie. A z nerwów chudnę z dnia na dzień, mało jem chociaż dużo śpię. Nocne niebo niepokoi. I sama już nie wiem co mam z tym wszystkim robić. Ale jak to mawia stare lessańskie porzekadło: "Poranek mądrzejszy od wieczora". Piję melisę i miętę. To mnie uspokaja. Zza Wielkiej Wody przyszedł dziwny wynalazek - tytoń. Przychodzą i inne ciekawe rzeczy. Portrety Przodków łypią nocami w galerii na parterze dworu. Katolicy nie chcą ze mną mieć nic wspólnego. Zostają mi tylko Żydzi i inni Bracia i Siostry w Wierze. Kiedyś modliłam się w prywatnej katolickiej kaplicy o rozeznanie. I uzyskałam go. Nie krzywdzić nikogo. I robić swoje.

c d. n.