źródło zdjęcia: Świat Książki.Ta książka mną wstrząsnęła do głębi. Pochłonąłem ją jednym tchem. Literatury obozowej nigdy dość. Moją Rodzinę też dotknęła II Wojna Światowa. Siostra mojej śp. Babci Heleny przeżyła piekło w obozie w Dachau, w którym spędziła cztery lata.
Joanna Lamparska jest wiarygodną Autorką. Rzetelnie opowiada o Josefie Mengele, eksperymentach medycznych i sekretach najstraszniejszego obozu śmierci.
Czy po Holokauście może istnieć poezja? To pytanie zadała moja polonistka przed naszą maturą. W Roku 2001. Tak, może, ale jest naznaczona piętnem pomordowanych, Żydów, Polaków, Cyganów i innych nacji.
Dzięki takiej lekturze, doceniamy to - co mamy. Naszą codzienność. Nie można przejść obok takiej literatury obojętnie.
Cóż dalej pisać? Książkę się dawkuje bardzo powoli, tak jest wstrząsająca.
Polecam ją Wszystkim Czytelnikom bloga.
źródło zdjęcia: NaTemat.pl
Książkę wypożyczyłem w mojej ulubionej Bibliotece za rogiem. Jej lektura zajęła mi tylko jeden dzień ! Jest to kontynuacja bestsellerowej powieści "Pięć osób, które spotkamy w niebie". Jest to piękna opowieść. Piękna, to mało powiedziane. Lektura wciąga bardzo ale to bardzo i jest idealna na jesienne wieczory z kubkiem kawy czy kakao w ręku. A oto opis z tyłu okładki:
Literatury obozowej nigdy za wiele. Jako były belfer i historyk z wykształcenia - oczekuję na nią. Nie mogę się doczekać lektury. Czytaliście może ?
Któż z nas nie lubi się bać? Żyjemy w dwudziestym pierwszym wieku, ale zjawiska paranormalne wciąż nam towarzyszą. Książkę tę po raz pierwszy przeczytałem w 1997 roku, w mojej osiedlowej bibliotece, będąc świeżo upieczonym uczniem pierwszej klasy Liceum. . Połknąłem ją dosłownie drugi raz w jedno niedzielne popołudnie. Jest to książka niesamowita. Leksykon duchów zawiera opowieści z rozmaitych stron świata. Mamy tutaj najwięcej o wiktoriańskiej Wielkiej Brytanii. Polecam każdemu, dla którego sprawy duchowości nie są obce. Nasza rodzima Słowiańszczyzna też ma sporo zjawisk paranormalnych: na przykład utopce, strzygonie, wisieluchy czy wampiry - wywodzą się z kręgu Słowiańszczyzny. Mamy swoje wampiry i wilkołaki. To właśnie z języka prasłowiańskiego do kultury zachodniej przeniknęło słowo : "wąpierz", czyli wampir. Z opowieści mojej śp. Babci Heleny, zmarłej w 2017 roku, nasłuchałem się w dzieciństwie mnóstwa opowieści o lokalnych upiorach. Ponoć co niektórych chowano twarzą do ziemi, i dawano im czosnek. Ponoć straszyło zawsze tam. gdzie nie przechodziła procesja Bożego Ciała. Tak więc nasza Ojczyzna też ma wiele tajemnic i zagadek. A Leksykon ten polecam każdemu, komu zjawiska paranormalne nie są obce. Czuje się tutaj pewien niedosyt. Ale książkę polecam wszystkim Moim Czytelnikom, którzy w listopadowe, jesienne wieczory lubią się pogrzać przy kubku kakao lub kawy, i powspominać nasze rodzinne duchy.
Kochani, moja biblioteczka powiększyła się o nową książkę - "Westerplatte" Jacka Komudy.