Lucy Maud Montgomery - Czary Marigold.

Dzisiejszy dwudziestominutowy spacer po osiedlu i czekanie na mleko i burze nastroił mnie do napisania recenzji tego "dziełka". O ile Lucy Maud Montgomery jest wszystkim znana, to szczerze "napisawszy" - "Czary Marigold" - niezbyt mnie zauroczyła. Uwielbiam za to serię o Emilce.
 Cytat z tyłu okładki:

Czary Marigold są równie zabawną  jak Ania z Zielonego Wzgórza , chociaż mniej znaną w Polsce powieścią obyczajową L. M. Montgomery. Mała Marigold to wrażliwa dziewczynka, obdarzona niezwykłą wyobraźnią. Książka przeniesie nas w czasy - gdy samochód był luksusem - sukienki przed kolano uznawano za bardzo nieprzyzwoite, a kobietę lekarkę nazywano "babochłopem". Lektura dla wszystkich, którzy chcą chociaż na chwilkę  wrócić do beztroskiej krainy dzieciństwa.

To tyle z okładki. Książkę przeczytałem jakiś czas temu w jeden wieczór. Główna bohaterka - niezbyt mi się spodobała. Jednakże na plus tej książki jest to - że świetnie odmalowuje klimaty wiktoriańskie - tak bliskie memu sercu. Mamy przełom wieków w  Kanadzie. I Marigold "czarodziejkę". Spodobały mi się w tym dziełku koty - mówiące same do siebie. Sam miałem kocicę - czarno - białą szesnaście lat. Ciekawe są tu także wątki religijne, wątki obyczajowe. Faktycznie, w naszym kraju ta opowieść jest mniej znana. Ale ja wystawiam takie pięć na dziesięć. Można jednak rzeczywiście przenieść się do beztroskiej krainy dzieciństwa. Jednak najbardziej spod pióra L. M. Montgomery najbardziej podoba mi się seria o Emilce :)

Repetytorium Historia Matura na 100 procent. Wydawnictwo Szkolne PWN.

Autorzy : Rafał Degiel, Agnieszka Gajda, Wanda Królikowska, Łukasz Niesiołowski Spano, Zbigniew Olczak.

Repetytorium nabyłem bodajże w 2005 - ym roku. Jest świetną, małą pigułką wiedzy historycznej. Zawiera 263 strony. Mamy tutaj Panoramę Dziejów, Tablice synchroniczne i chronologiczne, zestawienia porównawcze i podsumowania. Jestem olbrzymim zwolennikiem repetytoriów i vademeców. Książka pozwala na szybkie podsumowanie wiedzy historycznej. Przeznaczona jest głównie dla uczniów Liceów Ogólnokształcących, ale także teraz - śmiało mogę polecić to repetytorium uczniom szkół podstawowych. Jest jak wspomniałem - wspaniałą perełką. Uważam też, że przyda się nie tylko uczniom, ale i studentom. Ale to jest wiedza w pigułce. Pamiętam czasy, gdy na studiach historycznych - istniały na rynku Vademeca i Repetytoria licealne - pisane na poziomie szkół wyższych. Na tej publikacji - drodzy czytelnicy - się nie zawiedziecie. Idealna książeczka także dla laików. Polecam !

Arkady Gajdar - Szkoła. Książka i Wiedza 1987. Wydawnictwo Raduga.

Książka ta przeleżała w piwnicy swoje. Po raz pierwszy przeczytałem ją w 1993 - im roku, będąc uczniem piątej klasy szkoły podstawowej. A teraz nieco o Autorze:

Arkady Gajdar - czyli Arkady Golikow - ur. w 1904 roku - poległ na froncie w 1941 r. Zasłynął jako autor znakomitych nowel i powieści dla młodzieży, zawierających wiele elementów autobiograficznych. Od najmłodszych lat jego życie było niezwykłe - jako czternastoletni chłopiec został żołnierzem Armii Czerwonej- a mając 17 lat był już dowódcą pułku walczącego z kontrewolucją.

Młody bohater tej książki ma ciekawe życie. Mieszka z matką felczerką w syberyjskim Arzamasie. Przychodzi mu dorastać w okresie rewolucji. Czas mu płynie między szkołę i zabawy na podwórkach z kolegami. Ojciec chłopca walczy na froncie. W końcu dezerteruje i zostaje rozstrzelany. Bohater "Szkoły" ucieka w końcu z domu i przyłącza się do bolszewików. Niezwykle ciekawie Arkady Gajdar naszkicował jego perypetie. Czytając tę książkę wyobrażałem sobie rodzinne strony. Polecam wszystkim Czytelnikom Imperium Lektur. Książka nieco trąci "myszką" - ale przyjmując punkt widzenia Arkadego Gajdara - otrzymujemy pasjonującą i trzymającą w napięciu miejscami opowieść.

Andre Maurois - Dzieje Anglii. Wydanie Trzecie - Książka i Wiedza, Warszawa, Lipiec 1957 roku.

Wracając ze spaceru przypomniałem sobie o tej książce. Do tejże publikacji będę wracać wielokrotnie. Zakres chronologiczny publikacji obejmuje czasy od prehistorii po epokę wiktoriańską, tak bliską memu sercu. A książkę wypożyczyłem w zaprzyjaźnionej bibliotece tuż za rogiem. Nie można jednak mówić - że "trąci myszką". Przekładu dokonał z języka francuskiego Wacław Rogowicz. I tutaj mamy piękną staropolszczyznę. W tej książce można się zakochać. Jest to istna cegła - liczy 573 strony. Napisana jest przez Francuza, a więc w miarę obiektywna. Lektura nie nuży, a wciąga. Wprawdzie nie zawiera map, jednakże zawiera bardzo cenne drzewa genealogiczne. Przyznam, że na studiach historycznych zarażono mnie miłością do krajów i dziejów anglosaskich. Publikacja stara, ale bardzo - ale to bardzo ciekawa. Polecam wszystkim Czytelnikom Imperium Lektur 2. Tylko jest jeden szkopuł - należy sobie zarezerwować odpowiednią ilość czasu.