Ponowne zaproszenie na Historycznika.

 Moi Drodzy Czytelnicy - blog Imperium Lektur notuje dużo wejść, mimo przeniesienia. Chcę Was zaprosić na Historycznika - ponownie, bo tam od marca są zamieszczane nowe teksty. Aktualnie czytam 6 e booków na temat Windsorów, a także zgłębiam  tajniki łaciny i greki, ale czytam bardzo dużo książek ściśle historycznych. Dlatego też Imperium Lektur jest blogiem, na którym żaden nowy tekst się nie pojawi. Zapraszam jeszcze raz na bloga:->   Historycznik .

Nowy blog - zapraszam.

 Nowy blog - poświęcony tylko historii, od starożytności po wiek XX:-> 

Historycznik

Pożegnanie z Afryką, czyli pożegnanie z blogowaniem :-) .

 W blogosferze z różnymi blogami jestem / byłem od jakiegoś 2004 roku. Jednak nadszedł moment, by blogi niestety zawiesić, na czas nieokreślony. Czytać będę, aktywny zamierzam być na Lubimy Czytać. Od czasu do czasu będę Was odwiedzać, by przynajmniej zrobić sobie listę, co warto, a czego nie warto czytać :-) . Przede mną inne projekty, wyzwania itd. itp. Tak więc czas na pożegnanie blogosfery, czyli "Afryki" ;-) .

Opinia zbiorowa - 4 lektury.

   źródła zdjęć - > Lubimy Czytać.

Oktawian August - Ojciec chrzestny Europy - Richard Holland , 288 stron.

W pełni do blogowania wracam pierwszego lutego, na innych nieco zasadach. Między innymi nie publikuję zdjęć ani opinii na Instagramie. Na komentarze tez raczej rzadko będę odpowiadać. W czasie blogowego detoksu udało mi się przeczytać 4 książki. Historyczne wolniej się czyta . Oktawian August - postać fascynująca. Książkę jednak dość topornie się czyta. No ale - przeczytałem. Więcej o samym bohaterze tej biografii u końca książki. Bogate przypisy, bibliografia - przemawiają jednak na korzyść. Poza tym - książka pokazuje, jak jeszcze jest wiele jest do odkrycia na temat starożytnego Rzymu.

  Christel Petitcollin - Jak mniej myśleć - 232 strony. Mam nieco kłopotów z opiniowaniem tej książki - poradnika. Z wieloma spostrzeżeniami  Autorki się zgadzam, z wieloma nie. Ale przeczytałem w końcu w kilka godzin. Nie zgadzam się z kolei z końcówką tego poradnika - moim zdaniem na końcu właśnie było wiele uproszczeń i dydaktyzmu. 

  Maria Bogucka - Kazimierz Jagiellończyk. 252 strony. Książka nieco jak to się mawia, czy pisze - trąci myszką ; -). Niemniej czas spędzony na jej lekturze nie był stracony. Odkurzyłem wiedzę, poza tym - jak z pewnością wiecie - mieszkam na południu Polski - i o wielu miejscach z moim regionem związanych - Autorka wspomniała. Polecam. 

 

Lily Graham - Dziecko z Auschwitz - 256 stron. Takiej literatury nigdy dość. Bliska mi też tematyka z wielu względów. Wstrząsa, porusza, zmusza do myślenia. Jedenaste przykazanie - ponoć brzmi - nie zapominaj. Dość szybko przeczytałem. Polecam.

 

Wprowadzenie do historii - Wiktor Werner. /Księgozbiór własny/ . /238 stron/ . /Przerwa techniczna na blogu do 31 stycznia2023 roku/.

  źródło zdjęcia:-> Lubimy Czytać. 

Książka ta przeleżała swoje na półce / w szufladzie. Liczy sobie 238 stron Została wydana przez Wydawnictwo Naukowe PWN. Przeznaczona jest przede wszystkim dla studentów historii pierwszych lat studiów. Ale czy na pewno? Chyba nie tylko dla nich. Zaznajamia nas nie tylko z tym, jak : pisać, tworzyć teksty historyczne, ale i zawiera bardzo dużo ciekawostek. Jej lektura nie zajmuje zbyt wiele czasu. A z ciekawostek , Autor przytacza sytuację, kiedy to Lenin przebywając w pewnej wiosce, był świadkiem pobicia młodej dziewczyny przez jej ojca, który ukarał ją za romans z młodym szlachcicem. Dziewczynę następnie zmuszono do aborcji. I tutaj Wiktor Werner zastanawia się nad właśnie -nad tzw. przypadkiem w  historii. Czy aby ta sytuacja, nie zaważyła na tym, że Lenin widział wśród ludności wiejskiej - warstwę społeczną, o którą warto walczyć i się upomnieć. Nie odstrasza tutaj naukowość narracji, w sumie jest to bardzo przyjemny podręcznik. 

Ps. Do 31 - go styczna przerwa techniczna na moich blogach. Odwiedzać będę, czytać też, ale nie będę komentował. Taki "reset" jest potrzebny. Pozdrawiam  .

Kaligula. Pięć twarzy cesarza. /Jarosław Molenda/ . /Wydawnictwo Lira/ . /304 strony/.

  źródło zdjęcia: -> Lubimy Czytać.  

Z historią starożytnego Rzymu jest tak, iż interesuje wielu ludzi. Jednak gros informacji, które pozwalają bliżej poznać bohaterów imperium czerpanych jest ze sztuk teatralnych, filmów, seriali. 

Bardzo często robi się krzywdę wielu postaciom, jednakże - co do Kaliguli - jego postać jest i była dość kontrowersyjna i mroczna. Autor zabiera nas we wspaniałą wyprawę w świat pierwszego wieku naszej ery. Książkę tę, czyta się bardzo szybko, poza tym, jest też tutaj mnóstwo nowych ustaleń i mnóstwo ciekawostek. Historia jest  - jak wspomniałem kilka postów niżej - wspaniałą dziedziną, jednak na historykach spoczywa olbrzymie brzemię: muszą oni balansować wśród rozmaitych źródeł, czy to pisanych, materialnych, czy przekazach z późniejszych epok, tak, by obszar / zakres opisywanej tematyki był w miarę aktualny. Prezentowana książka jest bardzo dobra.

 Nie tylko Autor rozprawia się z wieloma źródłami i mitami na temat Kaliguli - cesarza "Sandałka", ale ukazuje też wiele odniesień do współczesnych sytuacji czy to gospodarczych, czy to politycznych.

Biografia ta ocieka krwią. Jak wspomniałem - szybko dość się czyta, jednak ogrom opisów pasuje do sensacyjnej, bądź kryminalnej opowieści.

I jak kilka postów wcześniej też wspomniałem - historia to nie tylko piękne obrazy, cnotliwe osoby, wspaniałe dzieła - to także krew, brutalne intrygi, przewroty, perwersje, niepewność dnia jutrzejszego.

Kaligula - znany z seriali, teatru , filmów. Jaki był ten nieszczęsny cesarz? Na co cierpiał? Czy jego okrucieństwo było faktem rzeczywistym, czy też przekłamaniem nieprzychylnych mu współczesnych i późniejszych historyków? Całej prawdy o Kaliguli zbyt szybko się nie dowiemy. 

Jednak książka warta przeczytania, warta przebrnięcia przez rozmaite opisy okrucieństw. Polecam.